امولسیفایر
قیرهای امولسیونی نقش بسیار مهمی در صنعت راهسازی دارند.استفاده از قیرهای امولسیونی نه تنها به بهبود کیفیت و دوام روسازیها کمک میکند بلکه با کاهش مصرف انرژی و حفظ محیط زیست، به عنوان یک راهحل پایدار و کارآمد در صنعت راهسازی شناخته میشود. این نوع قیر که از ترکیب قیر، آب و امولسیفایر تشکیل میشود با ویژگیهای منحصر به فرد خود، نقش مهمی در افزایش عمر مفید و کاهش هزینههای نگهداری راهها و ساختمانها ایفا میکنند. امولسیفایرها نقش حیاتی در پایداری و کارایی قیر امولسیونی دارند. از لحاظ شیمیایی، امولسیفایرها موادی هستند که به مخلوط آب و قیر اضافه میشوند.
نقش امولسیفایر در قیر
•کاهش کشش سطحی بین آب و قیر
کاهش کشش سطحی بین آب و قیر، تشکیل امولسیون را آسانتر میکنند . این کاهش کشش سطحی باعث میشود که ذرات قیر به راحتی در فاز آبی پراکنده شوند و از به هم چسبیدن آنها جلوگیری شود.
•ایجاد بار الکتریکی امولسیفایرها میتوانند به ذرات قیر بار الکتریکی مثبت یا منفی بدهند. این بار الکتریکی باعث میشود که ذرات قیر به دلیل دافعه الکتریکی از هم جدا بمانند و به صورت معلق در آب باقی بمانند.
•پایداری امولسیون اامولسیفایرها با جلوگیری از انعقاد قطرات قیر، پایداری امولسیون را تضمین میکنند. این مواد با ایجاد یک لایه محافظ در اطراف ذرات قیر، از به هم چسبیدن آنها جلوگیری کرده و باعث میشوند که امولسیون به مدت طولانیتری پایدار بماند.
•تنظیم نرخ شکست
امولسیفایرها میتوانند نرخ شکست(setting rate) امولسیون را تنظیم کنند. این ویژگی به کنترل زمان خشک شدن وسخت شدن قیرامولسیونی کمک میکند وبسته به نوع پروژه،امولسیفایر مناسب انتخابمیشود
امولسیفایر E-4875
کاربرد ها
پرایم کت:
پخش یک لایه قیر مایع با کندروانی کم و یا متوسط روی سطح شنی راه اندود نفوذی یا پریمکت و روی یک سطح آسفالتی و یا بتنی راه را اندود سطحی و یا تک کت مینامند. هدف از اجرای پریمکت آماده کردن سطح شنی راه جهت پخش لایه آسفالتی اعم از آسفالت سرد و یا آسفالت گرم است.پس از اجرای بیس به عنوان آخرین لایه روسازی و قبل از اجرای آسفالت از اندود نفوذی(پریمکت) و با استفاده از قیر امولسیونی CSS-1h و یا CSS1 بهره گیری می شود.
تفاوت بین CSS-1h و CSS1 در درجه نفوذ آن است بطوریکه که درجه نفوذ برای CSS1 بین 100 تا 200 و برای CSS-1h بین 40 تا 90 است. بدیهی است استفاده از قیرهای امولسیونی در اجرای اندود نفوذی بایستی بر روی بیس با دانه بندی باز انجام شده و دارای تخلخل زیاد باشد.
استفاده از قیرهای امولسیونی به منظور اجرای پریمکت بر روی بیس های با دانه بندی بسته و بدون تخلخل توصیه نمی گردد چون امکان نفوذ مناسب به درون لایه بیس را پیدا نکرده و بصورت فیلم نازکی روی بیس باقی خواهد ماند. لایه بیس آخرین لایه روسازی قبل از آسفالت بوده و عملکرد آن تعدیل بارهای وارده ناشی از عبور چرخ ترافیک از قشر آسفالت بالایی به قشر زیر اساس و در نتیجه لایه های خاکریز است بطوریکه در صورت ایجاد تنش مجاز وارد شده موجب تخریب، نشست و تغییر شکل آن نشود. این لایه باید دارای خاصیت زه کشی بوده و بتواند آب ناشی از بارندگی را به خارج از راه هدایت کند. بنابراین خاصیت توان باربری و زهکش بودن آن مهمترین اولویت در اجرای بیس است به همین دلیل بیس های آسفالتی و قیری روسازی و رویه های تمام آسفالت توصیه نمی گردد. عملکرد این لایه نفوذ در خلل و فرج سطح قیر پاشی شده است که موجب تسهیل در چسبندگی قشر آسفالت به سطح راه می شود همچنین لایه بیس را آب بند نموده و سنگدانه های شل را به همدیگر میچسباند و موجب میگردد سطح یکنواختی را فراهم نمود تا در حین اجرای آسفالت وضعیت آن تغییر نکند.